
اصول عملکرد پکینگ به چه شکل است؟
بعد از اینکه پکینگ در حفره مخصوص آببندی قرار داده شد، توسط پیچهای «گلند» (Gland) یا همان شیار آببندی، به صورت محوری فشرده میشود. به هنگام حرکت نسبی شفت و پکینگ و به دلیل پلاستیسیته پکینگ، نیرویی شعاعی ایجاد و سبب تماس پکینک با شفت خواهد شد. در همین زمان، ماده روانکار نیز لایه نازک روغنی در سطح تماس ایجاد میکند که به آن «اثر یاتاقان» (Bearing Effect) میگویند. در فرورفتگیهایی که تماس ایجاد نشده است، شیاری روغنی ایجاد خواهد شد. بنابراین، بخشهای تماسی و غیرتماسی، شکلی مارپیچ را ایجاد میکنند که نقش مهمی در جلوگیری از نشتی سیالات دارند و اساس عملکرد پکنیگ نیز بر اساس همین لایههای نازک و شکلهای مارپیچ بنا شده است.
ک آببندی خوب، اثر یاتاقان و «مارپیچی» (Labyrinth) را به خوبی حفظ میکند که برای این کار باید فشردگی و روغنکاری مناسبی داشته باشیم. اگر روغنکاری به خوبی انجام نگرفته باشد یا اینکه فشردگی زیادی داشته باشیم، لایه روغنی به خوبی تشکیل نمیشود و بین شفت و «پرکننده» (Filler)، اصطکاکی بدون روغن پدید میآید که سبب بروز مشکل در شفت و خوردگی میشود.
درزگیر نواری
«درزگیر نواری» (Felt Seal) همانطور که از نام آن پیداست، شامل نوارهایی است که در درون شیار و پوسته آببند قرار میگیرند. در آببندهای تماسی، این نوع از آببندی به عنوان سادهترین روش برای جلوگیری از نشتی روغن استفاده میشود و در موتورهایی با سرعت، دما و فشار پایین کاربرد دارد. آببندهای نواری همچنین به عنوان محافظ گرد و غبار نیز مورد استفاده قرار میگیرند اما برای آببندی گازها مناسب نیستند.
زمانیکه از نوارهای درزگیر برای آببندی مایعات استفاده میکنیم، هرقدر ویسکوزیته بالاتری داشته باشیم، آببندی نیز بهتر خواهد بود. برای سیالاتی با ویسکوزیته پایین همچون نفت سفید، آببندی بسیار ضعیفی خواهیم داشت. در صورت استفاده از درزگیرهای نواری، سرعت حرکت شفت باید پایینتر از ۳ متر بر ثانیه باشد. حتی در صورت استفاده از نوارهایی با کیفیت بسیار بالا، سرعت شفت نمیتواند بیش از ۱۰ متر بر ثانیه باشد. البته در صورتیکه قطر شفت مشخص باشد میتوان این سرعت را به «دور در دقیقه» (rpm) تبدیل کرد.